Gâm, Keder ve Hüzün
Bazı zamanlar ne de çok dert, gam, keder omuzlanıyoruz.. Ne de çok üzülüyoruz.. Belki de bazılarımız hep üzgün, hep kederli.. Belki de bazılarımızın kalbi hep dağınık, bakışları hep küs.. Dalgın bakışlılar hep ilgimi çekmiştir.. Ya da, gülen bir yüzdense çatık kaşlı, yorgun bir yüz.. Hep bir gizemli gelmişlerdir bana, hep bir “gel ve beni çöz” dercesine çekmişlerdir beni o girdaplarına.
Severim ben, böylelerini… Herkes anlayamaz onları, çünkü belli etmek istemezler yaralarını, acılarını, hayal kırıklıklarını, özlemlerini, kısacası onları oldukları kişi yapan ne varsa hepsini kırık bir gülüşün arkasına gizlerler. Çok da beceriklidirler küflü kalplerini saklama konusunda. Kırık gülüşlüleri, yalnızca onlar gibi olanlar anlar, onlar gibi derinleşmiş hayallere, ya da özlemle harmanlanmış geçmişe dalanlar anlar..
Kalp kırma, hisset, anla
Keşke herkes anlasa, anlayabilse onları.. Anlayıp incitmemeye çalışsa onları.. Hissetse keşke herkes onları, hissetmeye çalışsa ya da..Hissedip kırmaya cesaret edemese..Kırmamak çok zor değil, inan bana kırmak daha zor. Kırmamak için bir sükut gerekliyken, kırmak için kalbin Allah’ın evi olduğunu unutmak gerekir,bunu es geçmek gerekir, unutmak gerekir,yani Allah’ı unutmak, O’nu es geçmek gerekir. Sence de bu daha zor değil mi??
Ama.. Ama işte biz çok severiz kendimizi.. Hep en önde ben oturayım arkadaki uzunmuş, kısaymış, ne istermiş hiç mi hiç düşünmeyiz!
“Bana ne sanki?” deriz, “Ucu bana dokunmasında ne olursa olsun.” Deriz ve iyi bir halt yemiş gibi etrafa gülücükler saçarız “mutluluk bende” diye!.. Çok komik değil mi? Çok acınası? Mutluluğun ne olduğunu bilmeyenlerin böylesine mutluluk için bencilleşmeleri? Sence de acınası ve komik değil mi? İnan bana, böyleleri mutluluk ne bilmiyorlar. Bunlar kırık gülüşlü bir kalbe yumuşak bir gülüşle dokununca ortaya çıkanın ne olduğunu bilmiyorlar. Bunlar yorgun bir gönle bahar olmak ne bilmiyorlar.
Kırma, Üzme
Lafın kısası, kırma!!Elini kır, ayağını kır ve dahi gerekirse boynun kır ama gönül kırma!!!Yapma kardeşim ya, yapma! Kimsenin yarası olma! Huzur olmak varken külfet olma! Kimseye göz yaşı hediye etme! Hele zaten evvelde kırılmış dökülmüş yorgun kalpli kırık gülüşlüleri asla ama asla kırma! Vallahi zor değil!! Artık bırak benlik oyununu.. Ne olur bırak!..
